🔻يکي از راه‌کارهاي درماني مورد تأکيد در قرآن اشتغال به اذکار و حداکثر سعي در داشتن توجّه است. توجّه داشتن در ابتدا به معناي عدم تشتت است.

🔸يعني يک بار که گفتي «لا اله الا الله» و ذهنت در بازار بود، بار دوم سعي کني در بازار نباشد و حاضرش کني؛ به تعبير بعضي، اين‌گونه نباشد که زبان مشغول به ذکر باشد و دل، جايي ديگر باشد. براي بار دوم اگر از بازار جاي ديگر رفت، دوباره سعي کن.

🔹اگر توانستي دلت را در طول گفتن صدبار «لا اله الا الله» فقط يک بار حاضر کني، تو در همين حد موفق بوده‌اي. شما جهاد کرده‌اي و به حد خوبي رسيده‌اي، منتها اين توجه در يک ذکر را بايد نگه داشت.

🔸يک «لا اله الا الله» را به گونه‌اي گفتي که فکرت در مدرسه يا در بازار يا در کار نبود، اين، يک سرمايه است. اين يک ثانيه را با تکرار و مداومت و تلاش هر روزي مي‌توان دو ثانيه کرد و دو ثانيه را مي‌توان سه ثانيه کرد.

🔹تازه اگر کسي به مقدار کمي از توجهات رسيد و تسلط پيدا کرد، ديگر رشد توجهات، تصاعدي بالا مي‌رود نه يک ثانيه يک ثانيه.