خداوند متعال، بشر را به گونه‌اي آفريده است كه اگر خواسته‌اي در وجودش سوسو زد و در فكرش گذر كرد، آن چيز – ولو پس از مدت‌ها – ناخودآگاه در مسير او قرار خواهد گرفت.

بشر، اين قدر بزرگ است و تا اين حدّ به خواسته‌هاي او اهتمام شده است كه روزي به خواسته‌اش خواهد رسيد.

البته نيل به مقصود، به تكرار اين خواسته و پي‌گيري آن بستگي دارد،

و الّا اگر انسان از خواسته‌اش غافل شد و رديابي و پي‌گيري آن را رها كرد، محروم مي‌شود.

مؤمني هم كه خواسته مهمش قرب به حضرت بقية الله عج و ديدار آن حضرت است و آن را پيوسته از خدا مي‌طلبد، و ياد آن حضرت را هميشه در دل زنده مي‌دارد، اميد است دير يا زود به مقصد برسد.

به قول حافظ شيرازي

پاسبان حرم دل شده‌ا‌م شب همه شب                    تا در اين پرده جز انديشه او نگذارم