خداوند متعال، بشر را به گونه‌ای آفریده است که اگر خواسته‌ای در وجودش سوسو زد و در فکرش گذر کرد، آن چیز و لو پس از مدت‌ها ناخود آگاه در مسیر او قرار خواهد گرفت. بشر، این قدر بزرگ است و تا این حدّ به خواسته‌های او اهتمام شده است که روزی به خواسته‌اش خواهد رسید. البته نیل به مقصود، به تکرار این خواسته و پیگیری آن بستگی دارد، و الا اگر انسان از خواسته‌اش غافل شد و رها کرد. محروم می‌شود.

مؤمنی هم که خواسته مهمش قرب به حضرت بقیة‌الله و دیدار آن حضرت است و آن را پیوسته از خدا می‌طلبید، و یاد آن حضرت را همیشه در دل زنده می‌دارد، امید است دیر یا زود به مقصد برسد. به قول حافظ شیرازی:

پاسبان حرم دل شده‌ام شب همه شب

تا در این پرده جز اندیشه او نگذرم