علما و بزرگان تذکر می دادند که ماه رجب و شعبان مقدمه خوبی است که ما حداقل اول ماه رمضان را درک کنیم.
بعضی از ما اینقدر عقب می افتیم که اول ماه رمضان را که شروع می کنیم باز هم نمی توانیم خودمان را خلوت کنیم؛ تا به خومان می آئیم آخر ماه رمضان می رسد.
مردم در این جهت متفاوت اند.
بعضی ها ماه رمضان را درک می کنند و شاید روزه هم بگیرند اما ماه رمضان را پیدا نکنند، به ماه رمضان نرسند. ماه رمضان به آن ها جلوه نکند. یعنی این قدر عقب اند که روزه هم می گیرند ماه رمضان را ولی به ماه رمضان نمی رسند. باطناً پیوند بر قرار نمی شود. بعضی ها هم خودشان را هلاک می کنند و تازه چند روز آخر ماه رمضان را درک می کنند و لذت روزه را می چشند. تازه متوجه می شوند.
بعضی ها هم یک مقدرای برایشان سبک تر است از همان شب اول، ماه رمضان را پیدا می کنند.
بعضی ها هم نه.
ما شاید جزء کسانی باشیم که اگر ماه رجب را مشغول باشیم و ماه شعبان هم حواسمان باشد ماه رمضان را شاید بتوانیم از اوائلش پیدا کنیم.
ما باید کار کنیم تا از ماه رمضان عقب نباشیم…