اينکه برخی افراد مقدار زيادي مي ‏نشينند و به اذكار لساني در طول چهل روز مشغول می شوند، همه ارزشش به آن مقداري است، كه همراه اين ذكر لساني با قوه خيال هم ذكر گفته باشند.
اين معنايي لطيف است كه به اين زودي براي انسان حاصل نمي ‏شود تا آن را حس و درك كند. به اين معني كه در ادعیه اهل بیت (علیهم السلام) هم آمده که: الهي سجدت لك خيالي و سوادي و بياضي. یعنی خدايا من‏ وقتي سجده مي ‏كنم، فقط جسمم نيست كه به خاك افتاده بلکه در برابر تو قواي وهمي و دروني من هم در همين حال‏ اند.
بايد ذکر لسانی آنقدر ادامه پيدا بكند كه تشتت را از بين ببرد و قوه خيال و واهمه ‏را با ذكر لساني همراه بكند و انسان باطناً هم ذكر بگويد.
اگر در شبانه روز يك نفري كه چند ساعت مي ‏نشيند و ذكر مي‏ گويد، دو دقيقه باطنًا هم ذكر بگويد اين شخص سلطان الذاكرين است.