اگر قد كسي كوتاه باشد، ‏ملامت و مذمت ندارد. عارضه ‏اي است که بر جسم او وارد شده است؛ اما اگر روحي كوتاه در آمد یا همتي كوتاه در آمد، اين جاي ملامت دارد. اگر كسي در عالم ظاهر و دنيا نابينا شد و از نعمت چشم محروم شد جائي براي ملامت او نيست؛ چه بسا خداي متعال‏ اجري هم براي او مترتب كند؛ اما اگر روحي به صفت كوري متصف شد، اين جاي ملامت دارد. ( مَن كَانَ فِي هذِهِ أَعْمَي فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَي)
🔹چه بسيارند ارواحي كه خوب، پاك و زلالند اما كوتاهند. همينطور ميل به زمين پيدا مي ‏كنند. مراد از زمين هم همين دنيائي هست كه در احاديث از آن مذمّت شده است. منظور از دنيای مذموم كره ارض نيست؛ بلكه ‏بخشي از تعلقات غير خدائي است يا فقط دنيا را ديدن يا رکون (تکیه نمودن) به دنيا است. اين‏ها جاي ملامت دارد.