هم و غم و فشارها برای ما يك نوع درمان است؛ مثل اينكه يك دكترى وقتى خيلى بيمارش را دوست داشته باشد او را جراحى‏ مى ‏كند و اصلا به آه و ناله بیمار گوش نمى‏ دهد بخاطر اينكه مصلحتش اين است.
آه و ناله او هم طورى نيست بايد اين كار بشود. ما برای فشار و ناراحتی استحقاق داريم و به مصلحتمان است لذا دادمان به جايى نمى ‏رسد.
اگر انشاء اللّه‏ خدا كمك كند و به حدّ زلالى و طهارت برسيم نه تنها دعاها و اعمالمان اثر می کند بلکه گاهى به دلمان يك چيزى خطور مى‏ كند آنرا سریع مى ‏بينيم. خداوند متعال قادر است.
خدا آیت الله کشمیری را رحمت كند، ایشان می فرمود: گاهى در منزل نشسته ام يك چيزى گاهى به ذهنم مى‏ رسد يا ميل مى‏ كنم مى‏ بينم كه خداوند سريع آنرا می رساند.
‌ ‌