برای اشتغال ‏به ذكر و عدم تشتت ، بعضي از بزرگان مانند مرحوم آیت الله سيد احمد كربلائي و آیت الله شيخ محمد بهاري به اين كيفيت دستور مي‏داده ‏اند كه بعد از نماز صبح بنشیند و ذکر بگوید.
كافي است كه وقتي لا اله الا اللّه مي ‏گويد پهلوي اين ذكر باشد و دل را حاضر کند، همين مقدار كافي است؛
با این کار هر چند اين كه روزي يک ثانيه توجه انسان ارتقا پيدا كند خيلي خوب است.
براي مرحله بعد آن هم دستورات ديگري داشته ‏اند. قدم اول را «عدم فكر» و عدم تحريک قوای خيالی و وهمی می دانسته اند.