موقع انجام عبادات و گفتن اذکار توجه به معنى آن ها تخيل انسان را بيشتر بيدار مى‏ كند.
🔸بعد از توجه به معنای آن ها شخص شروع مى‏ كند تصورات گوناگون كردن و دنبال آن تصورات، رفتن. وقتی «اللّه‏ الصمد» دارد از دهان شما خارج مى‏ شود، اگر به همين نام شريف، گوش كنيد كافى است و خود این کار كم نيست.
🔹همین که نگذاريد ذهنتان به بازار و غیره برود و دنبال امور پراکنده دنيايى نرود و کنار همين شنيده باشد، همين كافى است. شیوه های دیگرش اسباب زحمت مى‏ شود و از جهت اعتقادى هم مشكل است و اصلا تحريك قواى خیال مى‏ شود.
🔸یکی از مشكلاتى كه ما داريم اين است که برای قطع ريشه قواى تخيلى، خود خيالات‏مان را تشديد مى ‏كنيم. ما نمی توانیم با خيال، خيال را از بين ببريم. اصلا مرتبه بعد از خيال ديگر خيال نيست، يك وادى است پر از حقيقت و اصلا قابل وصف نيست.