🔻در ايام محرم روی جريان عاشورا فكر مي‏كردم می دیدم از شب عاشورا به بعد، بخش عظيم مسئوليت جريان عاشورا و سنگيني آن (اگر نگوئيم بخش اعظم آن) روي ‏دوش حضرت زينب‏ عليها السلام بود.
🔸خود حضرت سيدالشهداء عليه ‏السلام روز عاشورا با همه آن سختي ‏ها به شهادت رسیدند و تمام شد و خدمت جدّشان رفتند، ولي مسئولیت تک ‏تک اين زن ها و بچه ها، داد، ناله، تشنگي، گم شدن، حتي فوت بعضي از اين بچه ‏ها، اين ها همه روی قلب حضرت زينب چقدر سنگيني مي‏ كند؟!
🔹تازه در این بین، مديريت كردن قضايای مختلف به دوش ایشان بود مثلا دارد كه حضرت زينب عليها السلام مي‏ فرمايند وقتي كه بعد از شهادت، لشگر به خيام حمله كرد حضرت زينب اول دستور دادند هر كس هر مقدار طلا و نقره پیشش هست در بياورد و بيرون بريزد تا اين ها به هواي طلا و نقره متعرض زن ها و بچه ‏ها نشوند. یعنی حضرت باید حواسشان به همه چیز باشد.
🔸يكي از مصیبت ها و اذيت ‏هايي كه به حضرت زينب عليهاالسلام وارد شد دو تا از فرزندان خودشان بودند كه آن روز شهيد شدند. حالا آن عشق و پيوندشان با حضرت سيدالشهدا جدا و برادرشان که از دست رفت و آن همه مشكلات جدا، تا شب هم تا دير وقت دستشان به بچه‏ ها و جمع كردن و كشته و فوت و آتش گرفتن خيمه ‏ها و مراقبت و پرستاری از حضرت سجاد علیه السلام و… بند بوده اما با این حال نماز شبشان ترک نشد.
🔹اين ها در زبان آسان مي‏ آيد؛ به زبان هم آسان نمي ‏آيد ولي عمق قضيه خيلي است.