🔻جناب آیت الله سید عبدالکریم کشمیری صحيح شناخته نشدند.
ایشان سبك مخصوص خودشان را داشتند. در ایران و در نجف محو و عاشق كار خودش بود. كارش ياد خدا و ذكر خدا بود و عبادت.
🔸به ‏درس هم بسيار اهميت مي ‏دادند. مي‏ فرمودند گاهي در نجف كه برای درس، مسجد هندی ها مي ‏رفتم از صبح تا شب حدود نه تا ده تا درس مي ‏گفتم و طلبه‏ ها مي ‏آمدند و مي‏ رفتند.
ایشان حوزه را دوست داشتند. اصلا طلبه را دوست‏ داشتند.
🔹گاهي كه تابستان مي‏ رفتند شمال مي ‏گفتند صندلي مرا در بالكن بگذاريد كه مسلط به كوچه باشد. همين كه يك نفر معمم از آن جا عبور مي‏ كرد ايشان خوشحال مي‏ شدند كه يك نفر شاگرد امام صادق ‏عليه السلام را ديده ‏اند.