🔻انسان هر چقدر كار كرده باشد و زحمت كشيده باشد وقتي به عالم برزخ منتقل می شود باز احساس فقر مي‏ كند؛ چون آن جا حالات مختلفي پيش مي‏ آيد، ديگر امکان عمل ختم شده است.
🔸فقط چشم اميد مي ‏توان داشت به كساني كه در دنیا راه عمل بر ايشان باز است. يك نفر زنده در دنيا مي ‏تواند يك كاري بكند كه براي آن میت ارزش داشته باشد و نجاتي در آن باشد،
🔹لذا میت هر كسي ‏باشد باز احساس فقر در او هست و غالباً چشم اميد به اهل دنیا دارند. از فتوت نيست كه انسان اموات خودش را فراموش كند. عجيب ملتمس گونه اموات درخواست دارند ولو اين كه خوب باشند. خيلي بايد ياد كرد.