🔻براى کسى که دلش روشن بشود و بتواند امور غیبی را حس کند، تازه اول مشکلات است؛ چه نسبت به مطالبی که در خواب‌ می‌بیند و چه نسبت به مشاهداتی که در بیدارى‌ ممکن است داشته باشد و چه نسبت به واردات قلبیّه.
🔸باید تشخیص بدهد که مراکز این‌ها کجاست؟ چه‌جورى به دل افراد مى‏ افتد؟ و … بزرگانى بوده‌اند که در تشخیص موارد حق و باطل، پایشان لغزیده است و تشخیص نداده‌اند.
🔹آیت‌الله کشمیرى (سید عبدالکریم) می‌فرمود: یک وقتى ما نجف بودیم، بعضى از اکابر ایران، اتفاق کرده بودند که امسال، سال ظهور امام زمان علیه‌‏السلام است، حتی بعضى از محترمین سادات به مکه رفته بودند تا وقتی آقا ظهور مى‌کنند آنجا باشند، معدود افرادى مثل مرحوم قاضى وقتى این حرف‌ها را مى‌شنیدند، حداقلِ عکس‌العمل را نشان دادند.
🔸این ها [امثال مرحوم قاضی] هم بالأخره خواب مى‌بینند و چیزهایى به دلشان مى‏ افتد؛ ولى چطور مى‏شود که برای برخی افراد، حق و باطل تفکیک نمى‌شود و برای برخی، تشخیص حق و باطل ممکن می‌شود؟ چه کسى هست که بتواند بین این‌ها (حق و باطل) را تمیز بدهد و حرفش هم درست در بیاید؟
🔹مگر وسعت این باب، کم است که انسان نسبت به شنیده‏ هایش و نسبت به واردات قلبیّه‌اش و نسبت به خواب‌هایش بتواند حق را تشخیص بدهد و از لابه‌لاى این قضایا، سالم بیرون بیاید! غیر از اینکه بتواند اصلاً این باب را براى خودش در بخش انسان‏ شناسى باز کند و یکى از جایگاه‏ هاى خطرناک [مشاهدات و واردات قلبیّه] براى سالک را خوب رد کند؛ منتها می‌توان به‌گونه‏ اى روى این قضیّه کار کرد که هر کسى بتواند به این علوم برسد.