گرفتاري‏ هايي كه ما روزمره مي‏ كشيم مال همين كارهايي است كه ‏مي‏ كنيم، كه ظاهرًا و زباناً خودمان را در محضر حق تعالي قرار مي‏ دهيم؛ یعنی زبان را براي ذكر به استخدام مي‏ گيريم ؛ اما باطنًا هيچ توجهي نداريم.
🔸 بايد موقع عبادت خيال انسان و افكار و قوه واهمه همين كاري را بكنند كه زبان دارد مي‏ كند.