اگر انسان فردي را ببيند كه راه رفته باشد، وقتي كه در تنهايي او را ياد مي كند، از تشتتش كم مي شود. آن وقت ما چه طور حضرت صاحب (عليه السلام) را ياد مي كنيم و هيچ حركتي و تاثیری در ما ايجاد نمي شود؟ 🔹براي اين كه توجه به حضرت را هنوز حس […]
اگر انسان فردي را ببيند كه راه رفته باشد، وقتي كه در تنهايي او را ياد مي كند، از تشتتش كم مي شود. آن وقت ما چه طور حضرت صاحب (عليه السلام) را ياد مي كنيم و هيچ حركتي و تاثیری در ما ايجاد نمي شود؟
🔹براي اين كه توجه به حضرت را هنوز حس نكرديم. در كتاب، گفتار و الفاظ ما نام حضرت كم نبوده ولي باطنًا پيوند نخورديم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.