شايد قبل از زمان ناصرالدين شاه حوزه اصفهان دائر بود؛ بعضي در سير تخت فولاد نوشته‏ اند: در همان زمان چهارصد نفر در زواياي مختلف تخت فولاد اتاق داشتند و به عبادت مشغول بودند و همه اهل نفس و روح ‏بودند.
🔹آقاي جلال الدین همايي مي‏ نويسد من بچه بودم پدر و عموهايم مريد شخصي به نام حاج محمد حسن تخت ‏فولادي بودند. حاج محمد حسن از مريدها و وصي حاج محمد صادق تخت فولادي بود كه استاد آشيخ حسنعلي ‏نخودكي است.
🔸می نویسد من بچه بودم و با عموهايم هر پنج شنبه عصر، اطاق حاج محمد حسن مي‏ رفتيم. گاهي مردم بيمار آورده بودند، حاج محمد حسن براي بيمار تكه نباتي را دعا مي ‏خواند و مي ‏داد. گاهي يك مقدار خورده نبات‏ ها در كف ‏دستشان مي ‏ماند به من مي‏ گفتند دهانت را باز كن و به دهانم مي ‏ريختند.
🔹آقای همایی می نویسد بعد از چهل سال هنوز شيريني آن خرده نبات ها و مجالس زير دندان من هست. به خاطر لذتي كه از مجالست اين مرد بزرگ مي ‏بردم.
🔸اين بزرگوار(حاج محمد حسن) الآن قبرش مشخص است؛ منتهي ‏متأسفانه از اول زمان رضا شاه صوفيه مسلط شدند و حتي به سنگ قبرها هم رحم نكردند و يك سري ارتباطات را مخلوط كردند و خیلی ها را به خود نسبت دادند. این ها دوست دارند بگويند همه علماي اهل معنا از ما هستند.