هر فرد به ناچار مراحلی در پیش دارد که برخی از آن‌ها بسیار سخت است. از جمله‌ی آن تنهایی قبر و قیامت است. در آن لحظات درد تنهایی فشار عجیبی بر انسان وارد می‌کند و از احساس تنهایی و وحشت خود نوعی عذاب اهلی محسوب می‌شود. اعتکاف, انسان را با تنهایی آشنا و مأنوس می‌کند, شب اول قبر شروع تنهایی انسان است که در روایات و ادعیه به سختی این مرحله اشاره شده است. انسان در اعتکاف می‌تواند به این نتیجه برسد که می‌تواند در تنهایی انس با خداوند ساعات خوشی داشته باشد. حتی در قبر هم می‌تواند با خدا رفیق باشد و احساس تنهایی نکند. انسان با اتمرین اعتکاف می‌آموزد چگونه از ساعات خلوتش استفاده کند و درمی‌یابد که در سفرها و تنهایی‌ها، چه کسی را به عنوان رفیق انتخاب کند تا همیشه همراهش باشد.