در برزخ، قيامت و در بهشت اصلاً فضا، فضاى ديگرى است. آنجا ذائقه انسان باز مى‏‌شود و چه از غذايش، چه از بهره ‏بردارى از نعم بهشتى، چه از انس با اهل بيت عليهم ‏السلام لذتی می برد که قابل توصیف نیست.
🔸در روایت دارد كه آنجا حسينيون – یعنی كسانى كه در دنيا به حضرت سيدالشهداء عليه‏ السلام مشغول بوده ‏اند – در قیامت هم دور آقا هستند. بعد حورى ‏ها پيغام مى‏‌دهند كه بيائيد بيائيد [ولى] اينها اعتنایی نمی کنند و فقط مشغول نظاره جمال حضرت هستند. چه انسى بالاتر از اين؟
🔹در دنيا هم امكان چنین انس و لذتی هست؛ منتهى آن قدر نفوس ما را خشونت گرفته، آنقدر ما را محبت به دنيا گرفته كه ما از این لذت ها بی بهره هستیم.