ما ها اگر مى‏ دانستيم سرنوشت بچه‏ هايمان دست ماست جدى ‏تر كار مى ‏كرديم.
🔸سرنوشت ذريه ما تحت تاثیر عملکرد معنوی و سلوکی ما است.
خداى متعال اين مطلب را به عناوين مختلف در قرآن آورده است مثلا در مورد حضرت ابراهيم عليه ‏السلام می فرماید:
فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَ ما يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ كُلًّا جَعَلْنا نَبِيًّا
(مریم ۴۹)
🔹هنگامی که از آنان و آنچه غیر خدا می‌پرستیدند کناره‌گیری کرد، ما اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم؛ و هر یک را پیامبری (بزرگ) قرار دادیم!

🔸اسحق و يعقوب نتیجه عبادت و عزلت ابراهيم عليه ‏السلام است. اين كم نيست و اين ارتباط ذريه را با انسان نشان مى‏ دهد.
كارهاى ديگر هم همين جور تاثیر گذار در وضعیت ذریه انسان هستند.
همانطور که در ظاهر مى‏ بينيم كه رفتار والدین در تربیت و آینده او موثر و مشهود است. رفتار والدین تاثیرات غير مشهود هم دارد؛ مثل اینکه من تنبلى مى‏ كنم و در برنامه عبادی و اذكارم کم کاری می کنم لذا بچه‏ ام رشد اقتصادى نمى‏ كند یا عقل فراوان پيدا نمى‏ كند. اينگونه تاثیرات كم نيست. لذا هر چه انسان بيشتر كار كند براى خودش و ذريه‏ اش نصيب بيشتر پیدا می شود.