🔻غالبا ما در اجتماع با ارتباطاتمان و مجالست هایمان يك نوع معامله داريم انجام مى‏ دهيم.
🔸آن به آن انسان دارد معامله عجيبى مى‏ كند. يك چيزى را مى‏ گيريم و يك چيزى را پرداخت مى‏ كنيم. وقتى طرف مى ‏آيد مى ‏نشيند و صحبت می کند بدون فاصله همین که همديگر را مى ‏بينند فورا مطالبی که در مغزش هست را در ذهن طرف مقابل خالى مى‏ كند.
🔹ولى در تنهایی و خلوت ديگر مشترى خدا مى ‏شود. در آنجا نفوسى كه انسان با آن ها روبرو بشود و هر آن بخواهد مطلب با آن ها رد و بدل بكند نيست. لذا کم کم خودش را پيدا مى‏ كند.