🔻هميشه الطاف خداوند از ما جلو است. منتهى ما تشخيص نمى‏ دهيم؛ مثلاً شخص به يك مناسبتى شب خوابش نمى‏ برد. ما كه نمى‏ دانيم شايد عنايت الهى شامل شده تا بلند شود و دو ركعت نماز بخواند، دعايى بخواند، توسّلى بگيرد اما او چه كار مى‏ كند؟ او مى‏ بيند گویا سرحال است به يك سمت ديگر که نباید برود مى‏ رود.
🔸تازه کمی هم بین خودش و خدا فاصله ايجاد مى کند؛ يا گاهى فضل الهى شامل مى‏ شود انسان مقداری که خوابيد، اصلاً يك جورى اتفاقی می افتد كه از خواب مى‏ پرد؛ حالا دیگر انتظار هست بلند شود برود وضو بگيرد. هیچ دفعه‏ اى نیست كه انسان بيدار مى‏ شود مگر اینکه خير در اين است كه برود وضو بگيرد. هیچ دفعه‏ اى نیست كه وضو گرفت الا اينكه خير در اين است كه دو ركعت نماز شب بخواند. آن وقت چقدر بهره می برد.
🔹در روايات آمده كه ما گاهى ملكى را مى‏ فرستيم تا مؤمن را صدا بزند. يعنى امكاناتى فراهم مى‏ كند تا اين مومن بيدار بشود. گاهی هم غير عادى بيدارش مى‏ كنند اما دوباره مى‏ خوابد. گاهى براى بار دوم بيدارش مى‏ كنند اما باز هم می خوابد. اين دفعه كه خوابيد يك جاى كار زندگیش عيب پيدا مى‏ كند كه تا يك هفته ديگر نمى‏ شود از آن بيرون بيايد؛ ولى هميشه فضل و احسان الهى پيش است و ما مدیون او هستیم.