🔻آدم بعضی‌ها را می‌بیند از خدا و پیغمبر طلبکار هستند. به یکی از این افراد گفتم اصلا مى‏ دانى معنای «لَئِنْ شَکرْتُمْ لَأَزیدَنَّکم‏» یعنى چه؟
(ترجمه: اگر شکرگزاری کنید (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود. ابراهیم، ۷)
🔸یعنى شناختن یک زاویه‏ اى از فضل و احسان الهى و دنبال آن رفتن؛ اما اینکه انسان دائم بگوید چرا این‌جور شد و چرا آن‌جور نشد، خداى متعال هم این نوع صحبت‌ها را دوست ندارد.
🔹خداى متعال به ما خیلى تفضّل کرده است _الحمداللّه‏ _ هر کدام از نعمت‌هایش را که نگاه کنیم، از توحیدش گرفته، تا ولایتش و … می‌بینیم خیلی به ما تفضّل کرده است. آن‌وقت ما هیچ کدام از این‌ها را نبینیم و مرتّب ناسپاسی و طلبکاری کنیم! به طور طبیعى و بدون زحمت در مسیر اهل بیت علیهم‌السلام قرار گرفته باشیم؛ اما نبینیم و به جای شکرگزاری چیزهاى دیگر بگوییم!

🔻ما نعمت‌های خدا را نمى‏ بینیم. یکى از مشکلات بشر همین است که یک قواعدى در ذهنش هست که باعث می‌شود یک چیزهایى را نبیند.
🔸از آن‌ها غافل می‌شود و نمی‌بیند؛ مثل صحّت و سلامت و ایمان. گویا این‌ نعمت‌ها از مسلّماتی بوده که خدا باید می‌داده است و طلبکارانه آن‌ها را از خدا می‌خواهد؛ در حالى که اگر یک زاویه از این‌ها کم شود، چه به روزگار انسان مى‏‌آید! اما این‌ها را حساب نمى‏کند.
🔹این‌ها نعمت‏ هایى است که اهل‌بیت علیهم‌السلام براى شیعیانشان مى‌خواهند؛ اما بعضی فقط پول را نعمت مى‏ بینند، در حالى که اصلا مصلحتشان نیست.
🔸ما قواعد الهى را شناسایى نکرده‏ ایم و نمى‌شناسیم و الّا عنایت خیلى هست. به عنوان مثال عرض می‌کنم در مکّه این همه جمعیّت، در مشعر جمع است، آنجا انسان می‌فهمد که نور ولایت یعنى چه؟ غالب این سنّى‏ ها خشک و سخت هستند و چشم‌هایشان خشک است. از قیافه‏ اش معلوم است اصلاً عمرش را گریه نکرده است؛ اصلاً محبّت را نچشیده است؛ فقط ریش‌هایش را بلند گذاشته و فقط مقیّد است به اینکه خودش را به مسجد برساند و نماز بخواند، نه عاطفه‏ اى، نه محبتى، نه ارادتی به اهل‌بیت، نه گریه‏ اى، هیچ ندارد.
🔹اینها نعمت‌های بزرگی است که خدا به خیلی از ما ها داده؛ ولی ما آن‌ها را حساب نمی‌کنیم و نمی‌بینیم.