در هر انسانی إنّيت هست.
اين شاخه ‏هاي علاقه انسان به خودش بايد بررسي بشود. معمولا انسان ها آينه را كه دست می گیرند؛ هر كسي از چهره خودش ‏خوشش می ‏آيد.
انسان ها وقتي فكر می كنند اين اِنّیت نباشد، فكر می كنند هيچ‏ چيز نيست، در حاليكه اين جور نيست؛ چون كه اگر اين رفت، چيز بهتري جايش می ‏آيد…
ولي چون كه از بچگی با انیت خود خو كرده اند، نمی ‏توانند تصور كنند كه اين انيّت نباشد.