خیلی از اموات علي رغم خير و صلاحي كه در وجودشان ممکن است بوده باشد حال از بزرگان بوده باشند یا از اساتيد یا از اقوام‏، آن‏ جا كه مي ‏روند خيلي احساس نياز و خلأ مي ‏كنند. از بس كه آن عالم وسيع است و در آن‏ ها حالت نيازمندي ‏و نياز نسبت به احياء پيدا مي ‏شود.
لذا روايات زيادي در ترغيب انسان ‏ها به عمل صالح و هديه كردن به اموات‏ وجود دارد؛ مخصوصا آن امواتی كه انسان به او تعلقي داشته باشد مثلا از اساتيد یا از اقوام نزديك.
▪️اموات التماس گونه در ایام خاص از زنده ‏ها چيز مي‏ خواهند. حتي ممکن است يكي از اساتيد از جهتی در آن عالم خلأ دارد. گاهي اين عمل صالحي كه برای اموات انجام داده مي‏ شود، دقيقا مشكل او را برطرف مي‏ كند چون كه آنجا آن قدر عالمشان وسيع است و آن قدر خواسته‏ هاي زياد هست كه به كوچكترين زاويه عمل صالح هم اميدوارند لذا تعابيري در روايات هم هست كه «ارحموا موتاكم» یعنی به امواتتان رحم کنید. سزاوار هست كه هر كسي كه به او تعلقي بوده و فوت كرده فراموش نشود.