يكي از موضوعاتی كه غالبًا به آن توجهي عميق ‏نمي ‏شود همين معنای«توجه داشتن» است. معنای توجه؛ هيچ وقت از هم باز نشده كه انسان تكليفش را خوب بداند. مي ‏گويد آقا نمازت را با توجه بخوان. يعني چه توجه؟ من مي‏ خواهم نماز را با توجه بخوانم چه كار مي ‏كنم؟
🔹مثلا مي‏ گويم كه «بسم اللّه الرحمن الرحيم»و در ذهنم همراه «بسم الله الرحمن الرحيم» تداعي مي ‏كنم كه «به نام خداوند بخشنده مهربان» اين كه تحريك قوه خيال است.
🔸اين معلوم نيست معناي توجه باشد. اين كاري كه من دارم مي‏ كنم، دارم ‏هم زمان هم نمازم را مي ‏خوانم و هم از يك زوايه ديگر از فكرم براي ترجمه آيات استفاده مي ‏كنم. آنچه كه من از ذهنم‏ عبور مي‏ دهم چيزي هست كه در قوه خيال من به عنوان ترجمه مانده و دارم از آن استفاده مي ‏كنم.