یكي از آقاياني كه در مجلس مرحوم آیت الله ‏انصاري همداني (رحمت الله علیه) بوده نقل می کرد که ایشان، يك شبي در مورد اين مسأله صحبت مي‏ كردند كه نورانيت و تقرب با هم چه نسبتي دارند؟
🔹خيلي از كارها هست كه تقرب مي‏ آورد؛ ولي ‏نورانيت نمي ‏آورد. مثلا يك نفر وظيفه ‏اش شده ماه رمضان برود در شهری یا روستایی تبليغ کند؛ یعنی در اجتماع باشد، زحمت بكشد، خدمت ‏بكند و برود كار كند. این شخص طبیعتا به خاطر اشتغالات زیادی که دارد دیگر آن نورانیت و سبکی خاص را نمی تواند کسب نماید. ولي چون دارد به وظيفه‏ اش عمل مي‏ كند تقرب به حق نصيبش خواهد شد؛
اما آن كسي كه مي‏رود يك گوشه و به عبادات و توجهات می پردازد این کار ممكن است برايش نورانيت و روشنايي بياورد ولی معلوم نیست چقدر تقرب برایش حاصل بشود.
🔸بايد براي انساني كه مي‏خواهد راه را برود، نوارنيت و تقرب هر دو ملاحظه بشود.
▫️سوال: نورانیت مقدم است یا تقرب؟
جواب: تشخيص وظیفه مقدم است. تشخيص وظیفه بسيار كار سختي است كه واقعًا من وظيفه‏ ام چيست؟ نكند من چيزي را وظيفه ‏ام حس بكنم و ده ‏سال هم پايش لطمه بخورم، بعد ‏ببينم وظیفه ام نبوده است. بله اگر تشخيص وظیفه صحيح بود، تقرب‏ مقدم بر نورانيت است. اصل تقرب پیدا کردن و رضايت حق تعالي را مراعات كردن است.