تشتت عمل در عبادات، و این که انسان هر روز عملی خاص را انجام دهد گاهي انسان را پراكنده می‌کند. اعمالي كه انجام مي‏ دهيم بايد روي حساب و كتاب باشد.
🔹اعمال و عبادات شبيه به دارو هستند. پرهيز از محرمات و عمل به واجبات، آن قدم اولي است كه صحبتي در آن نيست؛ بحث ما در مورد اعمال اضافه بر آن است؛ مانند خواندن بعضي از ادعيه و تكرار بعضي از اسماء خدا که اين‏ها شبيه دارو است.
🔸خدا رحمت كند مرحوم آية الله بهاء الديني شب‌های جمعه گاهي صحبت مي ‏كردند. مكرر شنيده بودم كه ايشان اين جمله از دعاي كميل را مي ‏فرمودند: يا من اسم دواء و ذكره شفاء، مي‏ فرمودند: «اسماء حق تعالي دارو هستند و دارو بايد طبق تجويز و صلاح ديد باشد».
🔹نمی‌شود برويم داروخانه و بگوییم من بيمار هستم و دارو مي‏ خواهم يا بدون اطلاع، داروها را استفاده کنیم. این طور، بهبودي حاصل نمي‏ شود و چه بسا بيماري تشديد هم بشود .
🔸ذكر و ياد حق تعالي شفا است و شفا را به هر بيماري بدهند خوب است؛ ولي اسماء حق تعالي و بعضي از اوراد ديگر، دارو است و بايد روي حساب و كتاب باشد.