قدم اولی كه بعد از اذكار لساني بايد انجام داد، انصراف قواي خيالي و وهمي از امور متشتت به سمت همان عبادتي كه انجام می ‏دهیم، است.
اگر در زبان «اللّه» گفته ‏مي ‏شود باطن و فكر و خيال هم «الله» بگويد، آنها چيز ديگر نگويند.
انسان در سجده ظاهرا و باطنا به سمت خدا باشد و اين كار قوه واهمه است.
🔸بايد موهومات ذهنی را محو كرد و خیالات متشتت را به سمت عبادتی که انجام می دهیم انسجام داد.
ما بايد از اين وهم و از اين تشتت خيال در بياييم و درآمدن از تشتت قوه خيال بي قاعده نمی شود.