و ايشان آقا زاده‏ ای داشته ‏اند به نام آسيد محمد کشمیری كه از اخيار بوده و از اساتيد اخلاق در نجف بوده است. حضرت والد ما در نجف نزد ایشان می ‏رفته اند. حضرت ابوی می فرمودند يك بار به آسيد محمد گفتم شما مرحوم پدرتان را يادتان می ‏آيد؟
ايشان گفتند من چهار، پنج سال داشتم كه پدرم فوت كرد اما يادم هست يك بار بچه ‏بودم و پدرم از اتاق مي‏ خواست بيرون بيايد من دويدم و كفشهايشان را جفت كردم. تا اين كار را كردم آمدند دستشان ‏را روي شانه من گذاشتند و گفتند: لا لا ابن بنت رسول اللَّه؟!
مي ‏خواستند بگويند تو فرزند رسول خدايي و براي من اين‏ كار را نكن! احترام به سادات شعار ایشان بوده و گاهي كه از ايشان حالشان را مي‏ پرسيدند با نارحتی و تاسف مي‏ فرمودند: چگونه باشد حال كسي كه دختران رسول خدا صلی الله علیه و آله دارند به او خدمت مي ‏كنند چون هم خانواده ‏اش سيده بوده و هم بچه هايش و ایشان از اینکه به او خدمت می کنند ناراحت بوده است.