هیچ چیزی دل را مانند روزه بیدار نمي‌کند؛ دل که بیدار شد آنوقت مي‌تواند دو رکعت نماز درست بخواند ولی بشر انقدر ذاتش به سمت خسران است که یک حال خوب در نماز به او دست داده، در حالی که کم از این حال ها دست مي‌دهد، دائماً مي‌خواهد بیرون بپرد. دائماً مي‌خواهد رها کند برود.
🔸«إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ» یعنی همین. تمایل او به سمت ضرر و خسران است. در حالی که باید صبوری کند. صبرِ در عبادت، یکی از انواع صبر است. چه روزه اش باشد و چه نماز آن باشد و …
🔹«إِنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتي‏ كُنْتُمْ تُوعَدُونَ»
(فصلت، ۳۰)
تر جمه: به يقين كسانى كه گفتند: «پروردگار ما خداوند يگانه است!» سپس استقامت كردند، فرشتگان بر آنان نازل مى‏شوند كه: «نترسيد و غمگين مباشيد، و بشارت باد بر شما به آن بهشتى كه به شما وعده داده شده است!
🔸بدون استقامت و صبوری چيزي به کسی نمی ‌دهند. انسان با صلاة به جذبه‌ي محبتي خدا مي‌رسد و با روزه کوه کوه موانع آب می ‌شوند.