مرحوم حاج آقا رحیم ارباب در جوانيشان با مرحوم آخوند كاشي و ميرزا جهانگيرخان قشقايي مانوس بوده اند و به اين دو بزرگوار خدمت مي‌كرده اند.
🔸ایشان تا اواخر عمرشان به نماز جمعه مقيد بودند. آن زمان امام جمعه ا‌ي از طرف دولت منصوب بوده؛ لذا ایشان احتياط مي‌کردند و برای ادای نماز جمعه به اطراف اصفهان مي‌رفتند و همان جا، نماز جمعه‌ي ديگري برپا مي‌کردند.
🔸يک فایل صوتی كوتاه از خطبه نماز جمعه ایشان هست. از صدای ایشان خيلي صدق مي بارد و خيلي خيلي حقيقت دارند.
از جملات ایشان، يک پارچه زهد، توجه و تقوا پيداست و روح و معنويت مي‌بارد. از نوع کلمات و صحبت ها معلوم است كه حاصل يک عرفان طولاني حوزوي است.
🔹اين بزرگوار، سعی دارد در دو خطبه کلمات را درست مثل نماز عربی و صحیح ادا کنند و از محدوده ی روایات خارج نمی شوند؛ حتی مصیبتی را که نزدیک بیست و یکم ماه رمضان بوده، می خوانند؛ متن یک روایت است. مردم هم بهره می بردند با اين که مأمومين، فارسي زبان بودند ولي احتياط مي‌کردند و خطبه را به زبان عربي، بدون يک کلمه فارسي می خواندند و از محدوده‌ي روايات هم، خارج نمي‌شدند؛
🔸از جمله يك روايتي را نقل مي كردند: كه گاهي خداوند به خاطر مراعات تقوائیِ عبد، خيري را در فرزندانش و در فرزند فرزندانش عنايت مي‌كند و گاهي به خاطر ايمان مومنی، خانه‌اش و خانه‌هاي اطرافش را حفظ مي‌كند و همسايگانش در پناه خدا حفظ مي‌شوند.