آیت الله العظمی بهجت با یک حس غریبی از آن زمان ها نقل می کردند که:
آن زمانی كه در نجف بوديم و با دوستان منزل مرحوم آیت الله قاضی رحمت الله علیه جمع بودیم، گاهى بنا مى ‏شد كه خودمان نماز مغرب و عشا را بخوانيم و ایشان برای جماعت نمی آمدند.
🔸رفقا، مرحوم علامه طباطبائى را براى نماز مقدم مى‏ داشتند؛ ايشان هم حرفى برای نماز خواندن نداشتند.
مى‏ فرمودند مرحوم علامه در سجده آخر نماز اين دعا را مى‏ خواندند كه:
«اَللَّهُم فَاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَنْتَ وَلِيِّي فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ تَوَفَّني‏ مُسْلِماً وَ أَلْحِقْني‏ بِالصَّالِحين‏»
‌ ‌