🔻يكي از چيزهائي كه لازم است روی آن تحقیق شود فرق بين وجوب‏ تشريعي و وجوب يا استحباب سلوكي است.
🔸مثلاً وقتي خداي متعال به رسول خدا صلي الله عليه وآله مي‏ فرمايند:
«وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ عَسَي أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَاماً مَّحمُوداً»
( اسراء:۷۹ )
ترجمه: و پاسی از شب را (از خواب برخیز، و) قرآن (و نماز) بخوان! این یک وظیفه اضافی برای توست؛ امید است پروردگارت تو را به مقامی در خور ستایش برانگیزد!
🔹برخی مي ‏گويند نماز شب بر حضرت واجب بوده اما شايد اين وجوب تشريعي نبوده بلکه به اين صورت بوده كه آن قدر مقام و منزلت حضرت بالاست كه به هيچ عنوان نماز شب از حضرت جدا نمي‏ شود.
🔸از جهت سير اخلاقي و معنوي، ایشان و نماز شب لازم و ملزوم هم شده ‏اند و جوري با هم گره خورده‏ اند كه در هيچ صورتي ترک نخواهد شد.
🔹نمونه‏ هاي این معنی در زندگي اهل بيت علیهم السلام و حواریون ایشان ديده مي‏ شود. مثلا نماز شب حضرت زينب ‏عليها السلام در شام عاشورا از اين باب است. اگرتصور شود در نيمه‏ هاي شب يازدهم، چقدر مصیبت و سختی و فشار بر ایشان وارد شده بود که ديگر توان و رمق در كار نبود ولي ایشان جوري با احكام خدا گره خورده‏ اند كه حتی در این شرایط فوق العاده سخت هم نماز شبشان ترک نمی شود فقط روي خاك نشسته بودند و نماز شب مي ‏خواندند.