يك فرقی كه استفاده از قرآن با اذكار دارد این است که ذكر غالباً اين طوری است كه انسان را از يك زاويه روشن مي‏كند و از خيلی مسائل غافل می کند اما قرآن اين طوری نيست؛ هر چه كار كرد انسان روی آن روشن و صبور و دانا می شود و هر چه كار نشود روی آن بهره ای در كار نيست،
در برخی از ذكرهای خاص ممكن است‏ كه چشمهايی انسان چيزهائي را ببيند ولي تحمل نكند ولي قرآن جامع است.