افراد در جوانی يك سرمايه‏ هايي نا دانسته دارند. شروع مي‏كنند آن سرمايه ‏ها را خلاص كردن.
سنيني كه از آنها سپري شد فقط حس‏ مي‏كنند كه آن توان در آنها نيست. مثلا آن توكل یا توسل در آنها نيست. نگو كه آن قبلي نه توسلش توسل بوده نه توكلش توكل بوده؛ بلکه آثار و عوارض و امتيازات روح حيواني بوده است؛ البته روح حيواني براي خودش يك معناي رفيعي در وجود افراد دارد.
آنچه كه در وجود مردم ارزش مي‏شود ملكاتي است كه بر پايه ‏هاي صحيح و اصول و قواعد متقن نصيب انسان شده باشد.