يكي از مشكلاتي كه عمومًا ما داريم این است که نمی توانیم بین امور مختلف جمع کنیم و درست مدیریت نماییم. مثلا روايات همسايه را مي‏ خوانيم، گيج مي‏ شويم، دلمان مي‏ خواهد كه بیست و چهار ساعت خدمت همسايه باشيم.
🔹در دارو ها و غذاها هم اين جوري هست. مثلا مي ‏بيند كه چه قدر اهميت و خاصيت براي ‏گردو نوشته‏ اند، شروع به خوردن گردو مي‏ كند یا چه قدر خاصيت براي هويج نوشته ‏اند شروع به هويج خوردن مي‏ كند.
▫️معمولا افراد به يك اعتدالي نمي ‏رسند كه دقيقًا حس كنند كه چه بخورند؟ یا چه نخورند؟ نظري جامع براي مدیرت امور مختلف لازم است. اين مشكل‏ هست و به هيچ طرفي از آن هم نمي‏ شود اكتفا كرد؛ مگر اين كه انسان، از «يك» مبنا استفاده كند.
🔸در مسايل فقهي گاهي ‏انسان گيج مي ‏شود. اما تقليد از مجتهد يك سري مشكلات را حل مي‏ كند. گاهي در اين مسايل هم مباني، مشكلات را حل مي‏ كند.

انسان وقتي به سيره صلحا و بزرگان نگاه مي ‏كند مي ‏بيند كه غالبا نمي ‏تواند بين روش ‏هاي بزرگان جمع بكند. انسان بايد يكي از اين مباني را براي سير خود بگیرد. اگر بخواهد الآن خودش جمع بين همه روايات كند، در روايات و در عملكرد گم مي ‏شود.
🔹بهتر اين است كه انسان، بزرگان از علمای صالح را الگو بگيرد يا صاحب مشورتي داشته باشد كه راهنمايي كند.
چرا که افراد هم متفاوت هستند.
▫️يك وقت شما مي ‏رويد سر كوچه مي ‏ايستيد؛ به همه همسايگان‏تان هم خدمتي مي‏ كنيد لطمه نمي‏ خوريد. يك وقت، من مي‏ روم و گرفتار مي ‏شوم. مثلا مي‏ گويد: آقا! بفرماييد تو. مي ‏رويم داخل منزل و تلويزيون هم روشن است و مي‏ نشينم يك فيلم هم مي ‏بينم و …. بيا و درستش كن.
🔸محدوده ‏هاي‏ ايماني افراد محدوده‏ هاي مختلفي است كه بايد مراعات بشود و بالأخره در اين ‏زمينه‏ ها يك سيره خاصي از علمای ربانی را بايد دنبال كرد. مهم هم اين است كه نيت انسان این باشد كه اگر از دستش ‏آمد، خدمات براي همه انجام بدهد ؛ ولي در عمل و زندگی قضايا را يك اهم و مهمي بكند و اين تشخيص را داشته باشد كه فعلاً به اين كار برسيم لازم‏ تر است.