هر ذكرى و هر عبادتى يك حد نصابى دارد كه انسان بايد به آن برسد.
ما گاهى خيلى زود مى‏ خواهيم به نتائج اعمال برسيم.
وسط كار فكر مى‏ كنيم عمل صالح یا ذكرى که مشغولیم، آن آثار كه ما مى‏ خواستيم نداده لذا رها مى‏ كنيم.
در حالى كه حد نصاب هر عملی متفاوت است.
🔸خدا رحمت كند مرحوم آیت الله كشميرى را، يك وقتى ذكر شريف «اللّه‏ الصمد» را مشغول بود. آن وقت‌ها قبل از ظهرها خدمتشان مى‏ رفتيم. يك زيرزمين كوچكى در منزلشان داشتند که ايشان آنجا نشسته بود و دائم مشغول اين ذكر بود. عددش هم زياد بود…
یک روز فرمودند: امروز قبل از اينكه شما بيائيد چند نفر يك دفعه از در به زيرزمين وارد شدند. قيافه ‏هايشان شبيه به بنى‏ آدم بود ولى لطيف بودند.
ايشان مى‏ فرمودند من متوجه شدم كه اين ها از ملائكه هستند. يك سينى دستشان بود كه داخل آن سنگى از جواهر بود كه روپوشى داشت. روپوش را كه برداشتند ديدم روی آن نوشته بود: «اللّه‏ الصمد» .
بعد اين جواهر را به من دادند. آیت الله کشمیری مى‏ فرمودند اين علامت این است كه ذكر «الله الصمد» ما به حد نصاب رسيده است.