چه پيغمبر خدا صلى ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله ‏و سلم و چه اهل بيت عليهم ‏السلام، علم و توان این را داشتند كه اگر مى‏ خواستند ماديات، رشد و به قول امروزى‏ ها تجدّد را در دين تعريف كنند.
🔸ولي رسول خدا صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله‏ و سلم با سیره و رفتارشان اين جایگاه ها را در اذهان مي شكستند.
از جمله، آن وقت هم درشكه یا اسب های قیمتی زیبا بود اما گاهى رسول خدا صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله‏ و سلم سوار الاغ عريان مى ‏شدند تا اين قواعد را بشكنند.
🔹مى ‏خواستند بگويند اين امور هدف و ارزش نيست ما براى اين نيامده ‏ايم.

در این شصت سال و هفتاد سال که مى‏ خواهيم زندگى كنيم بايد به سمت عبد بودن برويم.
نيامده ‏ايم كه همه سعى و اهتمام خودمان را راجع به توسعه ماديات مردم بگذاريم و به اين كار افتخار بكنيم؛ نه
🔸اول راه خدا، صدق، يقين، اخلاص،… هنر بشريت را در تشابهشان به مجردات مى ‏دانستند؛ این که بروند به سمت ملائكه شدن. به خاطر اين كه زندگى ابدى در انتظار اين هاست.
🔹بنا نيست كه انسان ها بخواهند دنيا را براى هميشه بگيرند. يهودی ها از همان وقت اين جور بودند. بهترين امكانات و استفاده كردن و استخدام گرفتن امكانات را براى رشد امور مادى و ماديات خودشان می خواسته اند.
ولى رسول خدا صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله‏ و سلم و اهل بيت عليهم ‏السلام کلا تارک دنیا نبوده اند اما به دنیا و امور مادی هم اصالت نمی داده اند و اولویت اول نمی دانستند بلکه اول، رشد و پیشرفت را در رسیدن به معرفت و طهارت و خدا تعریف می کردند.