بعد از ماه مبارک طبیعتا یک رجوع به نفسی اتفاق می افتد؛ منتهی رجوع به نفس هم سخت است؛ دانايي و پختگي مي‌خواهد.
گذشت، انزوا و اشتغال به اعمال صالح مي‌خواهد.
نباید انسان خودش را از همه حيث رها كند. طرف در طول ماه مبارک، روزه‌ مي‌گرفته، قرآن زياد مي‌خوانده، خوابش كم بوده، خوراكش همان افطار و سحر هم كم بوده و خيلي خوب پیش می رفته
یک مرتبه حالا مثلاً فرض كنيد كه اربعين تمام شد یا ماه رمضان تمام شد؛ ديگر روزه نمي‌گيرد. قرآن هم نمي‌خواند. خوراكش هم زياد مي‌شود. آن ساعات تنهايي و فراغت که داشته را هم ديگر مشغول به امور غیر عبادی می شود و …
لذا يك مرتبه دچار مشكلات مي‌شود؛ این طور رجوع کردن به نفس خيلي‌ها را به خطر نزديك مي‌كند.
‌ ‌