بنده از مرحوم آیت الله کشميری (سیدعبدالکریم) پرسيدم:
اين‌ بزرگانی که خيلي اخبار از امور غیبی می دهند، اين‌ها يقين دارند؟
فرمود: نه، خيلي از اين‌ها ظنّ متآخم(نزدیک) به علم است؛ خداي متعال «علم» به غيب را نفي کرده اما ظنّ به آن نفي نشده است لذا بزرگان آنها را مي‌گويند، ولي کافي است در صد مورد يکي دوتاي آن درست در نیاید، در اینصورت دیگر این فرمایش حق تعالی درست می شود که فرمود:
🔸قلْ لا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلاَّ اللَّهُ وَ ما يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُون.
(النمل : ۶۵)
بگو: «كسانى كه در آسمانها و زمين هستند غيب نمى‏دانند جز خدا، و نمى‏دانند كى برانگيخته مى‏ شوند!»
پس بزرگاني که مطالب غیبی را مي‌گويند «علم» به غيب ندارند بلکه ظنّ متآخم به علم است و غالب آنها هم درست در مي‌آيد فقط براي اهلبيت عليهم السلام است که از روي يقين است و همه درست است اما بقيه از از روي «علم» نيست.