در روش بزرگان يک سيري بوده كه همواره كم رنگ شده و آن این كه ایشان در برنامه‏ هاي عبادي، اهل كار و تلاش بودند. همانطور که اهل بیت علیهم السلام اینگونه بودند.
🔸در باب جهاد نفس وسائل الشیعه روایت از آقا علي بن موسي الرضا علیه السلام نقل می کند که مي‏ فرمايند:
إِنِّي أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ فِي‏ كُلِ‏ يَوْمٍ‏ خَمْسَةَ آلَافِ مَرَّة.
(وسائل الشيعة، ج‏۱۶، ص۸۶)
یعنی من هر روزه پنج هزار مرتبه استغفار مي‏كنم.
🔹البته منظور این نیست که الان همه ما باید این تعداد استغفار کنیم. منظور، اصل تلاش و سعی به اندازه توان و ظرفیت هر شخص است نه کمتر و نه بیشتر. منتهی توان خیلی از ما ها بیشتر از مقدار تلاشی است که الان دنبال می کنیم.
الان متاسفانه این باب‏ ها يک کم مسدود شده است.

در سیره عبادی اهل بیت به این موارد زیاد برخورد می کنیم. در مورد رسول خدا صلی الله علیه و آله هم نقل شده که تازه بعد از اعمال سحرشان، بعد از نماز صبح، چهار زانو براي گفتن اذكارشان مي ‏نشستند.
🔸در آن روايت عنوان بصري هم دارد كه وقتی حضرت صادق علیه السلام عنوان را کمی نصیحت می کند بعد می فرماید:
«قُم و لاتُفسِد عَلَي وردي»
یعنی دیگر بلند شو و اوراد من را خراب نكن.
(بحار الأنوار، ج‏۱، ص۲۲۶)
🔹منظور اينكه اين سيره در اهل بيت و اطرافيانشان بوده که ساعاتي را مشغول به عبادات و اوراد و بعضی سور قرآنی بوده اند؛ مثلا سوره قل هو اللّه‏ یا سوره قدر را ترک نمي‏ كردند.
چرا که اگر انسان علمش را داشته باشد و بداند كه چه بگويد؛ خيلي برنده است؛ خيلي برنده است…