خداوند در قرآن، مقام رسولش را از شاعري بالاتر مي‏داند و شاعري را در شأن او نمي‏داند. (الحاقه:۴۱)
🔸اما قواعد شعر و جايگاه شعر محفوظ است، شعر بر اثر سجع و توازني كه دارد تأثير در نفس مي ‏گذارد اما اگر شما آمدي براي نثر قاعده گذاشتي و كلمات ناموزون را تحت عنوان شعر ارائه كردي در نفس سليم و لطيف اثر نمي ‏گذارد.
🔹قدما خيلي شرائط را براي شعر داشتند از جمله اینکه كلمات بايد عذوبت داشته باشند و ناب باشند. گاهی شده یك دفعه يك شعري كار يك كتاب مي‏ كرد.

در مورد رودكي مي‏ گويند به عنوان شاعر سلطان در دربار سلطان وقت بود. معمولا همه سلاطین شاعر داشتند. سلطان به حدود شهر بلخ و سبزوار آمده بود و خيلي از آن منطقه خوشش آمده بود. هر سال چند ماهی، در اين منطقه مي‏ آمدند.
آنقدر آن منطقه با صفا و پر برکت بود که نوشته ‏اند ۲۰۰ رقم انگور فقط مي‏داد و همه رقم ميوه ‏هاي فصل آنجا بود؛ هواي لطيف و امکانات فراهم بود.
🔸در آن سال پادشاه از آنجا خيلي خوشش آمد لذا فصل به فصل برگشت به پایتخت را تأخير مي ‏انداخت و مي‏ گفت حالا باشد تا فلان ميوه هم بيايد و بخوریم و بعد برویم.
🔹نوشته اند چند سال به همین منوال طول كشيد و پادشاه به مقرّ حكومتي برنمي ‏گشت.
رؤساي لشگر ‏آمدند به رودكي گفتند ما ديگر دلمان براي بچه‏ هايمان تنگ شده و اينجا خسته شده ‏ايم. دوست داریم سراغ اقوام و زندگيمان برويم، اگر توانستي پادشاه را تحریک کنی و از اين منطقه حركت بدهي أمراي لشكر يكصد هزار دينار به تو مي‏ دهند.
🔸رودكي در يک موقعيت مناسب پیش سلطان آمد و همين شعر را شروع كرد بخواند که:
بوي جوی موليان آید همی
ياد يار مهربان آيد همی

🔹نوشته اند پادشاه بلافاصله بعد از اشعار بلند شد و بدون كفش، پابرهنه، راه افتاد، گفتند: كجا؟
گفت داريم مي ‏رويم. تا دو فرسخ پياده رفت، تا لشگرگاه را جمع كنند و به ایشان برسند.
شعر گاهی اینچنین تأثير مي ‏گذارد. فقط شناخت صحيح مي‏ خواهد.