بعضی ها همین که يک لقمه چرب‏ تري يک جاي ديگر برایشان پیدا بشود از راه خدا به خاطر آن مي ‏گذرند.
🔹از جمله راجع به منصور دوانيقي- لعنه الله علیه- دارد که شخصی بود که هميشه در مسجد كوفه مشغول قرائت قرآن بوده تا به او خبر دادند كه رياست برايت آماده شده است. همین که این موقعیت برایش فراهم شد قرآن‏ را بست و گفت:
«هان! سي سال با تو بودم براي چنين لحظه ‏ای»
سي سال صبر كرد براي رسيدن به رياست تا لقمه ‏اي چرب تر نصيبش بشود.
🔸در روایت هم دارد که حضرت فرمودند: «تَرَكَ الدُّنيا لِلدُّنيَا» یعنی دنیا را برای دنیا ترک کرده بود.
از این روایت یک قاعده مهم در روانشناسی انسان و مردم شناسی به دست می آید مبنی بر اینکه گاهی انسان ها دنیا را برای دنیا ترک می کنند.
🔹مبادا ترك دنيا، به خاطر دنيا بشود که در این صورت مایه خسران است.
ترك دنيا هم بايد روي قاعده و براي‏ خداي متعال باشد.