🔻در عرب ‏ها نامگذارى براى لغات غالبا روى حساب و كتاب بوده شايد هم دست حق تعالى پشت این انتخاب ها بوده است.
🔸مثل کلمه «روح» که از «ريح» (باد) است. در يک روايت دارد كه از حضرت مى ‏پرسد كه اين كه خداوند مى ‏فرمايد:
«وَ نَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوحی‏»
(حجر:۲۹)
يعنى چه؟
حضرت مى ‏فرمايند: آن معنايى كه تو در ذهنت هست نيست.
🔹یعنی این طور نیست که خدا روح داشته باشد و قسمتی از آن را در آدم دمیده باشد. ارواح در عالم مثال فرض كنيد مثل بادها و نسيم ‏ها هستند و در يد قدرت الهى هستند. از میان این انواع مختلف ارواح يكى از انواع ‏شان را حق تعالى به خودش منسوب مى‏ كند و در بنی آدم مى ‏دمد. مانند مساجد كه يكى از آن ها منسوب به حق تعالى مى ‏شود و می شود کعبه و «خانه خدا» آن هم بر اثر يک نظرى و خصویتی که دارد انتسابى خاص پيدا مى‏ كند.
🔸روح انسانی هم همين طور است، از ارواح يكى ‏شان مدنظر قرار گرفت و در آدم دميده شد. در ملائكه يک رقم ديگر آن دمیده شد.
(الكافي،ج‏۱،ص۱۳۳،ح۳)