وقتی برای خدا صبر کنی روحت ساخته می شود. سپس آمادگی خضوع پیدا می کنی.
از سیاق آیات قرآن می فهمیم، خدا در ماه مبارک روزه را واجب کرد تا نزول قرآن را درک کنیم.
شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ (سوره بقره – آیه ۱۸۵)
عظمت ماه رمضان به نزول قرآن در آن است و روزه برای درک نزول قرآن است. قرآن به ما می آموزد که اگر لا اله الا الله گفنتی، اصالت، هویت و شخصیت پیدا می کنیم. مومن در ماه رمضان شارژ می شود برای ابدیت.
قرآن کتاب توحید است. قرآن کتابیست که رسالت را یاد می دهد. یعنی رابط بین خلق و خالق فقط پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است.
قانون، شریعت ایشان. کتاب، قرآن. تمام سعادت را از رسالت او می گیریم. پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله صاحب سنخیت و مثلیت کامل با الله است. چون صاحب ولایت الهی است.
انسان ها را اگر رها کنیم خودشان هستند و نفسانیاتشان. خدا در ماه رمضان روزه را واجب کرد تا لیاقت مهمانی پیدا کنیم و از نفسانیات بریده شویم. اگر دست انسان باشد نزدیک فضایل و محسنات نمی شود.
وقتی برای خدا صبر کنی روحت ساخته می شود. سپس آمادگی خضوع پیدا می کنی.