اصحاب کهف از وقتی جدا شدند شش نفر بودند و از کفر و نفسانیات بریدند و راه خدا را انتخاب کردند. در بین راه با یک چوپان آشنا شدند. دیدند که چوپان هم آشناست به مبانی توحیدی و می خواهد باشد؛ تک افتاده، نتوانسته است! اینها چوپان را قبول کردند. چوپان تو راه ملحق شد به آن ۶ نفر! چوپان را که قبول کردند سگ را چوپان پذیرفته بود وگرنه اون شش نفر که صنمی با سگ نداشتند! سگ را هم قبول شد.

چوپان ریش سفیدی کرد که حالا که من را قبول کردید، این سگ را هم قبول کنید. این شش نفر به کهف رسیدند و اراده الهی بر این بود که ۳۰۹ سال بخوابند. چوپان را که قبول کرده بودند و چوپان هم که سگش را قبول کرده بود؛ پس همگی به خواب رفتند. اگر یک خوب ریش گرو بگذارد، رحمت خدا همه را می گیرد. درگاه الهی برای همه باز است.

بعد از ۳۰۹ سال همه حتی اون سگ هم از خواب بیدار شد. وقتی باب رحمت باز شد، توسعه دارد؛ کسی را که جدا نمی کنند.