صفات اهل بیت علیهم السلام نکات دقیقی است که درست است نور واحد هستند و همشون جواد، صادق و سجاد هستند؛ ولی این اضافه و نسبت این صفت به هر امامی، جایگاه خودش را دارد.
این توهمات ماست که وقتی محضر این بزرگواران قرار می گیریم، فکر می کنیم که چه کرده ایم و … فکر می کنیم ان طرف یک نفر نشسته است و می خواهد با ما تندی کند و بگوید تو بدی و … خدا می داند این گونه نیست. جز مهربانی و حکمت از طرف آن بزرگوار انتظاری نیست. این رضا غیر از ان رضایی است که ما تصور می کنیم. این صفت در این پازل جایگاهی امام فرق می کند. رضایی که امام علیه السلام دارند، در جمیع ابعاد است فوق رضاست.
«كَلِمَةُ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ حِصْني فَمَنْ دَخَلَ حِصْني اَمِنَ مِنْ عَذابي»
«بشروطها و انا من شروطها»
(کلمه) لا اله الا اللّه حصار من است و هر کس وارد حصار من شود از عذابم در امان است.
اما این شرطهایی دارد و من از شرطهای آن هستم.
حدیث سلسله الذهب، یادگار امام رضا علیه السلام است که ولایت شرط توحید است. اگر مشکلی باشد، در کیفیت سلوک عملی ما، در طریق تزکیه، تربیت، اعتقاد، التزام و استقامت ماست. توهمات را باید حل کرد!
مشکل ما این است که ایمان به غیب را جدی نمی گیریم والا اگر آشنا بشویم، می بینیم همه چیز آن جا هست. سلوک ما و توهمات ما مشکل است. بدفهمی و کج فهمی بسیار بد است.
