فضای حوزه ها در طول تاریخ، فضای تربیت بوده است. یکی از حسنات حوزه سامرا، شیخ عبدالکریم، موسس حوزه علمیه قم است. آنچه ما از آن رنج می بریم، یک گمگشتگی هویتی است. آخوند صاحب کفایه، در کنار این که فاضل بوده، موحد بوده، بزرگ و مربی هم بوده است. کجاست عالم بزرگواری که وقتی آخوند کاشی بیمار شد، برایش پیام داد که برای شفا، آیه دعای حضرت ایوب سلام الله علیه را بخوان!

وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (سوره انبیاء – آیه ۸۳)

عالم رابطه بین حکمت و توحید را درک می کند و شروع به چینش این ارتباط می کند. می بیند نفس نمی گذارد؛ تهذیب را شروع کرده و وارد مدیریت نفس می شود. به هر چیزی وارد می شود می بیند که در عالم ساری و جاری است. می بیند سرنوشت شناور است! طلبه مهمان توازن بخش های نظری تربیتی و معنوی است