این یک قاعده است که حرف را اگر ریختی بیرون، خلاص می شود. صبر در گفتار و سکوت، حکمت می آورد. کسی از صبوری در گفتار دارد، صدمه نمی بیند. اگر به حد لازم و نصاب سکوت کردی و فکر کردی، همان سوال را جای دیگر، جوابش را می گیری

بین تحصیل، تقوا و مراقبه باید توازن برقرار شود تا نتیجه حاصل شود. کسی که زودبازده می طلبد نشانه حماقت و نادانی اوست.