خدا به عنوان علت العلل، توجهات را به خود می طلبد. شرک خفی در لایه های وجودی ما هست! برای رهایی از آن باید معرفت لقمانی قرآنی کسب کرد!
اصول حکمت لقمانی از تشتت توحید شروع می شود و مبانی و ارکان خودش را دارد. توجه به غیر خدا و دادن هویت و اصالت به آنها، مواردی از شرک است.
💠 در این که قرآن کریم، جزئیات مدیریت نفسانی در ظهور اعمال و کیفیت آن ها را مدیریت کرده است، تردیدی نیست. سر فصل های اصول کرامت و برنامه ریزی برای مدیریت نفسانی در ضمن اعمال تا نتایج عالی که همان قرب الهی است، از اصول تربیتی قرآن است.
وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا
و در زمین، با تکبّر و سرمستی راه مرو (سوره اسرا – آیه ۳۷)
🔻اصول حکمت لقمانی از تشتت توحید شروع می شود و مبانی و ارکان خودش را دارد؛ حکمت لقمانی را باید از قرآن گرفت!
و [یاد کن] هنگامی که لقمان به پسرش در حالی که او را موعظه می کرد، گفت: پسرکم! به خدا شرک نورز، بی تردید شرک ستمی بزرگ است. (سوره لقمان – آیه ۱۳)
🔸 ما فکر می کنیم که شرک مربوط به افرادی است که حتما یک بت جلویش گذاشته و دارد آن را عبادت می کند؛ آن هم مرحله ای است! توجه به غیر خدا و دادن هویت و اصالت به آن ها، مواردی از شرک است! خداوند به عنوان علت العلل، توجهات را به خود می طلبد. اخلاص می خواهد! شرک خفی در لایه های وجودی ما هست! برای رهایی از آن باید معرفت لقمانی قرآنی کسب کرد!
این معرفت را کجا تحصیل کنم؟
🔹 محیط های علمی معنوی!
از کجا شروع می شود؟
🔹 از سکوت! از سحر! از گریه! از سجده! از نماز! از قرآن!
🔸 آن چه ما را دور هم جمع می کند، یک تربیت نفسانی است! یک بار اضافی به زمین گذاشتن است! یک اتصال به فضیلت انسانی با نسخه اهل بیت علیهم السلام است!
آیا رفتن این راه آسان است؟
🔹 یک اعتبار بله
أنَّ الرّاحِلَ إلِیكِ قَرِیبُ المَسافَه (دعای ابوحمزه ثمالی)
🔺 راه نزدیک است، به شرطی که به سوی او باشد! اصلا راه افتاده باشد و در راه باشد!
من می خواهم راه بیفتم چه کنم؟
🔹 باید آسیب شناسی بکنی! برای آسیب شناسی باید اندوخته ها و بار باطلی که بر اساس توهم، سال ها به دوش خویش کشیده ای و سازه هندسی غلطی را که ساخته ای، اصلاح کنی!
چگونه؟
🔹 استفاده از نسخه لقمانی! استفاده از آیه:
و صاحب ماهی [حضرت یونس] را [یاد کن] زمانی که خشمناک [از میان قومش] رفت و گمان کرد که ما [زندگی را] بر او تنگ نخواهیم گرفت، پس در تاریکی ها [ی شب، زیر آب، و دل ماهی] ندا داد که معبودی جز تو نیست تو از هر عیب و نقصی منزّهی، همانا من از ستمکارانم. (سوره انبیاء – آیه ۸۷)